Στις 2 Μαίου ενημέρωσα την Επιτροπή Ελληνισμού της Διασποράς της Βουλής των Ελλήνων και την κοινή γνώμη (μέσω του ΔΟΡΥΦΟΡΟΥ) για τις συνεχείς προσπάθειες και πρωτοβουλίες στις οποίες προχώρησα από το καλοκαίρι του 2016 όταν ο Δήμος Μονάχου «έπαιρνε» πίσω το οικόπεδο στο οποίο χτίζεται το Ελληνικό Εκπαιδευτικό Συγκρότημα και σταματούσαν οι εργασίες αποπεράτωσης.
Οι αρνητικές για την ελληνική υπόθεση ενέργειες αυτές στηριζόταν βέβαια στην απαράδεκτη νέα συμφωνία που είχε αποδεχθεί και συνυπογράψει το Υπουργείο Παιδείας το καλοκαίρι του 2015, με την οποία άλλαζε (σε βάρος της ελληνικής πλευράς) η αρχική συμφωνία για το σχολείο, που είχαμε υπογράψει το 2001 με τον Δήμο της πρωτεύουσας της Βαυαρίας, καθώς και στην παράδοση των κλειδιών (!) στον Δήμο Μονάχου τον Ιούλιο του 2016 που ο Δήμος μετέγραψε το οικόπεδο στην μερίδα του στο υποθηκοφυλακείο.
Δεν θα επαναλάβω τις ενέργειες που έκανα και τις πρωτοβουλίες που προσωπικά πήρα όλο αυτό το διάστημα ακόμη και με επιστολές προς την Καγκελάριο κ. Merkel, τον Υπουργό κ. Steinmeier και τον Υπουργό Εξωτερικών και Αντικαγκελάριο κ. Gabriel, τον Πρωθυπουργό της Βαυαρίας κ. Seehofer και βέβαια τον Δήμαρχο και τις Δημοτικές Παρατάξεις του Μονάχου, καθώς και στις συνεχείς προτάσεις, εισηγήσεις και συνεργασία που προσέφερα στην Κυβέρνηση της χώρας μας.
Θυμίζω μόνο ότι τον περασμένο Μάρτιο σε συνάντηση που είχα με τον Δήμαρχο του Μητροπολιτικού Μονάχου κ. Reiter στο γραφείο του, υπογράμμισα τόσο την σημασία αυτού του project όσο και την αμετακίνητη απόφαση της Ελλάδας και ολόκληρου του Ελληνισμού (και της Κυβέρνησης και όλου του πολιτικού κόσμου, όπως εκτιμώ) να μην εγκαταλειφθεί και ματαιωθεί αυτό το εγχείρημα του σχολείου.
Του υπογράμμισα επίσης ότι σύμφωνα με πρόσφατη νομολογία του Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου, που είχαμε βρει, όχι μόνο η Πρεσβεία και τα Προξενεία, αλλά και τα Ελληνικά Σχολεία απολαμβάνουν ασυλίας (Immunität) και επομένως δεν θα μπορούσε να γίνει αναγκαστική δικαστική εκτέλεση σε βάρος της Ελλάδος.
Του πρότεινα και συμφώνησε, να εγκαταλειφθούν οι «πολεμικοί» τόνοι, να σταματήσουν τυχόν δικαστικές ή διοικητικές ενέργειες και να αναζητηθεί μια κοινά αποδεκτή λύση, χωρίς να εμποδίζεται πλέον η ολοκλήρωση και η αξιοποίηση – λειτουργία του Ελληνικού Σχολείου.
Τώρα χαίρομαι ιδιαίτερα, διότι σε επιστολή του προς την εκπρόσωπο της Ελλάδας στο Μόναχο, Γενική Πρόξενο, ο κ. Reiter διαβεβαιώνει ότι η Διοίκηση του Δήμου ενδιαφέρεται όντως για μια από κοινού συμφωνημένη λύση!
Η γραπτή αυτή διαβεβαίωση σημαίνει πολλά και θέτει το θέμα σε εντελώς διαφορετική βάση.
Αποδεικνύεται έτσι ότι η προσπάθεια για την εθνική αυτή υπόθεση του σχολείου δεν ήταν μια «χαμένη μάχη», όπως μου έλεγαν από το περασμένο καλοκαίρι διάφοροι εντός και εκτός Ελλάδας, όταν ως πολίτης πλέον (αλλά και εκ των γεννητόρων του σχολείου αυτού από το 2001) ενεργοποιήθηκα τον Ιούνιο του 2016 όταν διάβασα σε γερμανική εφημερίδα ότι ο Δήμος Μονάχου παίρνει πίσω το οικόπεδο και έτσι το εγχείρημα για ένα σύγχρονο, υψηλών προδιαγραφών Εκπαιδευτικό Ίδρυμα για τα Ελληνόπουλα του Μονάχου, που είναι πλέον και πολίτες της Ευρώπης, θα έμενε απραγματοποίητο όνειρο.
Υπεύθυνοι, με σοβαρότητα και αδρά επιχειρήματα χειρισμοί θα χρειαστούν και από εδώ και πέρα, έως ότου ολοκληρωθεί και λειτουργήσει αυτό το εκπαιδευτήριο.
Προσωπικά θα συνεχίσω χωρίς διακοπή αυτήν την προσπάθεια και πιστεύω ότι το ίδιο θα κάνουν και όλοι οι αρμόδιοι από ελληνικής πλευράς και εύχομαι και από πλευράς του Δήμου αυτή η νέα προσέγγιση του θέματος να οδηγήσει χωρίς καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του εγχειρήματος που όλοι επιθυμούμε.
Το χρωστάμε άλλωστε στην νέα γενιά.
Φίλιππος Πετσάλνικος
Πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.